In 1981 plaatsten twee vrouwen afzonderlijk van elkaar oproepen in verschillende tijdschriften. Zij hoopten contact te krijgen met lotgenoten om de stilgehouden ervaringen met seksueel misbruik mee uit te kunnen wisselen. Dat was het begin van de VSK, de Vereniging tegen Seksuele Kindermishandeling binnen het gezin. Met elkaar schreven de vrouwen een boek met levensverhalen, dat in 1983 bij de feministische uitgeverij Sara verscheen: De straf op zwijgen is levenslang. Het boek heeft veel losgemaakt maar is intussen al jaren niet meer verkrijgbaar. Het bestuur van de VSK heeft besloten het boek nogmaals uit te geven om de problematiek van seksueel misbruik opnieuw onder de aandacht te brengen. Het is ook bedoeld als eerbetoon aan de vrouwen van toen.Om recht te doen aan de diversiteit van ervaringen, is besloten om de negentien oorspronkelijke levensverhalen over seksuele kindermishandeling uit te breiden met elf verhalen van slachtoffers uit groepen die eerder niet bereikt werden. Hiermee komt het totale aantal levensverhalen in het boek op dertig; de VSK, die de naam veranderde in: Vereniging tegen Seksuele Kindermishandeling binnen gezin, familie en andere vertrouwensrelaties, bestaat in 2012 dertig jaar. Daarnaast zijn naschriften toegevoegd aan de oorspronkelijke levensverhalen.Het is een boek met levensverhalen van mensen die de moed hebben het zwijgen na seksueel misbruik te doorbreken. Ze schudden hiermee hun - door de dader of door eigen schaamte - opgelegde isolement van zich af en delen hun kwetsbare ervaringen rechtstreeks met de lezer. Zij zijn de harde confrontatie met zichzelf aangegaan op zoek naar taal voor hun intieme ervaringen, die vaak zo gruwelijk zijn dat ze aanvankelijk onzegbaar leken.De verhalen in dit boek tonen dat getraumatiseerde kinderen zich kunnen ontwikkelen tot wijze volwassenen die boven zichzelf zijn uitgestegen. Tot mensen die als kind geen onvoorwaardelijke liefde hebben gekend, maar die als volwassenen deze wel blijken te kunnen geven. Mensen die het slachtofferschap hebben kunnen afleggen en iets onvoorstelbaars hebben gedaan. Zij hebben hun angst en onmacht overwonnen en zich aan hun eigen haren uit het moeras getrokken om hun eigenwaarde te bevechten. Dit maakt hen tot bange helden: de dapperste helden die er bestaan.