'Na dagen zeilen doemde eindelijk de kust voor ons op. De formidabele rotsen rezen hoog op uit het water, als meisjes die hun voeten kwamen baden in de zee. Onderaan de helling lag een verzameling helderwitte gebouwen met gewelfde muren en ronde koepels. Hier woonden ze dus, die machtige priesteressen en wijze vrouwen. Met hun kruiden konden ze alle ziekten genezen, met hun dansen konden ze de wind en de regen bezweren, ze kenden de geheime kracht van de sterren en wisten de weg door het weefsel van de tijd. Binnenkort zou ik een van hen zijn! Mijn moeder stond op de voorplecht en hield zich vast aan de reling.' 'Thuis, Elora,' fluisterde ze. 'We zijn weer thuis.' In Persephone's armen neemt je 5000 jaar mee terug in de tijd naar de Tempel van Persephone, de grote godin van de ritmes en getijden. Elora krijgt daar een vorstelijke opleiding in schrijfkunst, kruidenmagie, rituele dans en zienerschap, en ook in de heilige liefde. Intussen geniet ze van haar zwerftochten met de mysterieuze Nicholla, waar alle jonge priesteressen verliefd op zijn. Als Elora's inwijding nadert, maakt ze kennis met de schaduwzijde van macht en magie. Het getij verschuift en de tempels wankelen. En dan moet ze een ingrijpende keuze maken. Kan ze de kostbare kennis veilig stellen voor de toekomst? Over de auteur Debora Zachariasse schreef onder andere de aangrijpende roman Het Fluisterboek. Acht Duitse uitgevers wedijverden om de vertaalrechten. In Persephone's armen is de uitwerking van een serie zeer levensechte visioenen. Onderzoek bevestigde keer op keer dat de visioenen historisch zeer plausibel zijn. Er ontstond een inspirerend beeld van een egalitaire samenleving die in verbinding was met de ritmes van de natuur. In Persephone's armen is een meeslepende roman, vol hoop en inspiratie. Is het toeval dat het boek verschijnt, juist nu we op een kantelpunt staan: terug naar een duurzame samenleving of ten onder gaan?